Ogłoszenia duszpasterskie
2. Niedziela zwykła - 15.01.2023 r.

1. Dzisiaj jest II Niedziela zwykła w roku liturgicznym.
2. W środę 18 stycznia, rozpoczyna się w Kościele Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan.
3. Msze św. w naszym kościele w czasie trwania „Kolędy”, do środy 25 stycznia, będą: od poniedziałku do piątku o godz. 07.00 rano, a w soboty o godz. 18.00.
4. W środę Nowenna do Matki Bożej Nieust. Pomocy, będzie po porannej Mszy św.
5. W sobotę 21 stycznia obchodzimy „Dzień Babci”, a w następną niedzielę - „Dzień Dziadka”. Pamiętajmy o nich w naszych modlitwach.
6. Za tydzień w niedzielę 22 stycznia, po Mszy św. o godz. 12.30, młodzież z Zespołu Szkół Technicznych „Fablok” w Chrzanowie, wystąpi i zaprasza na kolędowanie.
7. Dziękuję wiernym z ulic: Włościańskiej, Ludowej i Działkowej, za sprzątanie kościoła oraz za ofiarę na kwiaty i na Mszę św., która za wszystkie rodziny i wiernych z tych ulic, będzie: w środę 8 lutego o godz. 18.00. Sprzątanie kościoła w nowym tygodniu, w sobotę 21 stycznia od godz. 09.00 rano, powierzamy wiernym z ulic: Poleśnej i Torfowej.
8. Na stolikach jest prasa katolicka, numery „Gościa Niedzielnego” i „Niedzieli”. Zachęcam gorąco do czytania!

Chrzest – obrzęd, czy misterium?
(Iz 49, 3. 5-6; 1 Kor 1, 1-3; J 1, 29-34)

Dzisiaj św. Jan Chrzciciel wyjawia nam swoją najgłębszą tajemnicę dotyczącą jego wyjątkowej relacji z Bogiem. Właśnie ta relacja nadała misji jego życia wyjątkowe i ponadczasowe znaczenie. Warto więc przytoczyć jego słowa: Ten, który mnie posłał, abym chrzcił wodą, powiedział do mnie: „Ten, nad którym ujrzysz Ducha zstępującego i spoczywającego na Nim, jest Tym, który chrzci Duchem Świętym”. Ja to ujrzałem i daję świadectwo, że On jest Synem Bożym". Tak więc Jan w swym osobistym doświadczeniu Boga poznał Go jako Trójjedynego. Wykonując polecenie Ojca i wskazując Syna, nad którym spoczął Duch Święty, ukazuje również i nam tę najważniejszą tajemnicę, w którą wprowadzi nas Chrystus przez swój chrzest w Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Uczestniczenie przez wiarę w życiu samego Boga, w ten niepojęty rozumem ludzkim „wir” miłości między Ojcem, Synem i Duchem Świętym, jest dla nas nową formą życia na ziemi, życia, które nie kończy się śmiercią. Przekaz tej wiary i chrzest Chrystusowy, to jest klucz do prawdziwego szczęścia człowieka, które nie tylko jest wieczne, ale i ludzkiej doczesności nadaje właściwy sens. W takim znaczeniu możemy mówić o nowym narodzeniu człowieka, o jego nowym życiu w rodzinie Boga. Jest to sformułowanie dalekie od frazesu.

Funkcjonująca od starożytności chrześcijańskiej praktyka chrztu dzieci mających wierzących rodziców jest wyrazem głębokiej odpowiedzialności za życie człowieka w całym tego słowa znaczeniu. Z jak wielkim szacunkiem myślimy, patrząc na swoje życie o tych, którzy nie tylko przedstawili nas do chrztu, ale zadbali o to, aby to nowe życie w nas wzrastało. Ta postawa rodziców pomogła nam z całą świadomością i wolnością wziąć odpowiedzialność za to nasze nowe życie, a także i za tych których nam Bóg postawił na drodze.

Wyzwania dzisiaj są duże. Już kilkadziesiąt lat temu Sługa Boży bp Jan Pietraszko stwierdził, że zasadniczy problem tkwi tym, że: chrześcijańscy rodzice patrzą na chrzest jak na obrzęd, który trzeba możliwie przyzwoicie i wystawnie urządzić, a tymczasem we chrzcie rodzi się nowe życie, którego oni nie dostrzegają, nie respektują, nie wyciągają z tego zdarzenia żadnych konsekwencji.

Dalej Sługa Boży zauważa, że w bardzo wielu wypadkach tego narodzenia się przez chrzest nowego człowieka dla Boga: krąg otaczających go wierzących ludzi nie zauważa /…/jakby wyrzucając je z całym spokojem i obojętnością poza próg własnej troski i opieki, nie dając mu możliwości rozwoju do dojrzałości wyznaczonej przez Boga.

Zdaniem Biskupa ścierają się dwie wizje chrztu, - chrzest potraktowany jako obrzęd, który się organizuje i odhacza i chrzest przeżyty jako misterium, w którym ktoś w imieniu Boga mówi do dziecka: ty jesteś mój i będziesz żył. Tylko takie podejście do chrztu – jako misterium jest wypełnieniem woli Boga i ma sens.

Sługa Boży kończąc swoje wystąpienie, wzywał szeroko rozumiany Kościół do refleksji i rachunku sumienia.

Od tamtego kazania, od tamtej analizy i zachęt, minęło ponad 40 lat.

Ks. Lucjan Bielas

Intencje mszy św. od 15 do 21 stycznia 2023 r.

II Niedziela zwykła – 15.01.:

• godz. 07.30 - za: † Danielę Wawrzczak – int. od sąsiadów z ul. Bratków.
• godz. 09.30 - za: † Wiesława Przybysza – XV Msza św. gregoriańska - int. od żony z rodziną.
• godz. 11.00 - za: † Emilię Wojtasik – int. od wnuczka Grzegorza z żoną Izabelą i prawnuczką Emilką, † Helenę Szustak w 1 rocz. śm. i † Juliana Szustaka w 30 rocz. śm. - int. od dzieci z rodz.
• godz. 12.30 - za: † Helenę Wajzler – int. od uczestn. pogrzebu.

Poniedziałek – 16.01.:

• godz. 07.00 - za:

Wtorek – 17.01.:

• godz. 07.00 - za:

Środa – 18.01.:

• godz. 07.00 - za: † Wiesława Przybysza - XVIII Msza św. gregoriańska - int. od żony z rodz.

Czwartek – 19.01.:

• godz. 07.00 - za:

Piątek – 20.01.:

• godz. 07.00 - za: † Wiesława Przybysza – XX Msza św. gregoriańska - int. od żony z rodziną.

Sobota – 21.01.:

• godz. 18.00 - za:

Kolejny Mędrzec przybył do Jezusa
(Iz 60,1-6; Ef 3,2-3a.5-6; Mt 2,1-12)

Kim byli owi ewangeliczni Mędrcy szukający Mesjasza? Czy byli kapłanami Zaratustry? Czy byli astrologami? Czy mieli kontakty z diasporą żydowską, która przecież pozostała w Persji po zdobyciu Babilonu przez Cyrusa II w roku 538 p.n.e.? Takich i podobnych pytań jest wiele i pewnie pozostaną bez jednoznacznej odpowiedzi. Zapewne jednak, dla istoty ewangelicznego przekazu, nie są one aż tak ważne. Faktem jest, że Mędrcy ze Wschodu przeszli dosłownie i w przenośni, bardzo daleką drogę. Trudno spierać się z faktem, że to, co zrobili, roztropność, jaką się wykazali, decyzje, jakie podejmowali i rozeznanie Celu swojej wędrówki, dalece przekraczało ludzkie możliwości.

Dzisiaj Kościół w uroczystość Epifanii, czyli Objawienia Pańskiego, wraz z Mędrcami ze Wschodu, oddaje Jezusowi cześć jako Zbawicielowi całego świata. Również dzisiaj w dzień Epifanii roku 2023, Kościół dziękuje Bogu za kolejnego Mędrca, który osiągnął cel swojej wędrówki. Dziękujemy Bogu za papieża Benedykta XVI, jednego z najwybitniejszych teologów w dziejach Kościoła, którego pogrzeb, nie przypadkowo, wypadł właśnie w przededniu Epifanii. Dzięki temu, że zmarły Papież zostawił szczery i zwięzły opis swojej drogi do Jezusa, szerokie masy wiernych i niewiernych, mają wgląd w kluczowe punkty jego wędrówki. Tym samym pokazał, że droga mędrców jest otwarta dla każdego człowieka uczciwie szukającego prawdy o Bogu i sobie samym.

Duchowy testament Benedykta XVI jest wspaniałym podziękowaniem Mędrca, który dotarł do celu swej życiowej drogi. Przede wszystkim Benedykt dziękuje Bogu, dawcy wszelkiego dobrego daru, który dał mi życie i prowadził mnie przez różne chwile zamętu.

Tak to zwykle jest, że mędrzec z domu wychodzi i do domu wraca, dlatego też Papież dziękuje swoim rodzicom za to, że dali mu życie i dom – który jak jasne światło rozświetla wszystkie moje dni do dziś. Dalej stanowczo stwierdza, że: Jasna wiara mojego ojca nauczyła nas, dzieci, wierzyć i jako drogowskaz stała zawsze mocno pośród wszystkich moich osiągnięć naukowych. Matka zaś znakomicie przekładała swą pobożność na: głębokie oddanie i wielka dobroć, które jak określił Papież: są dziedzictwem, za które nie mogę jej wystarczająco podziękować.

Dom rodzinny stanowiło również rodzeństwo, któremu Benedykt zawdzięcza bardzo wiele: Moja siostra przez dziesiątki lat pomagała mi bezinteresownie i z czułą troską; mój brat jasnością swoich sądów, energiczną stanowczością i pogodą ducha zawsze torował mi drogę; bez tego ciągłego poprzedzania i towarzyszenia mi nie mógłbym znaleźć właściwej drogi.

Nie sposób przecenić wkład Benedykta XVI w naukę. Jego wielkość mierzymy nie tylko ponadprzeciętną wiedzą, ale przede wszystkim pokorą intelektu. Świadczą o tym słowa, co do których szczerości nie można wątpić: Widziałem i widzę, jak z plątaniny hipotez wyłaniała się i znów wyłania rozumność wiary. Jezus Chrystus jest naprawdę drogą, prawdą i życiem - a Kościół, ze wszystkimi swoimi niedoskonałościami, jest naprawdę Jego ciałem.

Duchowy testament Benedykta XVI rzuca mi nowe światło na Mędrców ze Wschodu. Powstały nowe pytania, których nigdy wcześniej sobie nie stawiałem:

- Jakie były ich domy rodzinne, z których wyruszyli w życie?

- Jaka była wiara i miłość ich rodziców i ich rodzeństwa?

- Jakie mieli doświadczenie religijne w swoim dzieciństwie skoro, kiedy gwiazda przyprowadziła ich do celu długiej wędrówki, oni: weszli do domu i zobaczyli Dziecię z Matką Jego, Maryją; upadli na twarz?

- Co mieli w swych sercach i umysłach, że doświadczywszy tej ludzkiej relacji między Matką a Dzieckiem, odkryli w niej obecności samego Boga?

A ponieważ tak już jest, że jako istoty rozumne wszyscy bierzemy udział w wędrówce ewangelicznych Mędrców, wszystkie postawione pytania, odnoszę się do każdego z nas.

- Czy mam odwagę na nie odpowiedzieć?

Ks. Lucjan Bielas

Klucz, którego wielu nie rozumie, albo wręcz go nie chce
(Iz 42, 1-4. 6-7; Dz 10, 34-38; Mt 3, 13-17)

Opisane w dzisiejszej Ewangelii wydarzenie nad Jordanem, to jeden z zasadniczych momentów misji Jezusa Chrystusa. Jezus wie, kim jest – wie, że jest prawdziwym Bogiem, który z miłości do człowieka stał się prawdziwym człowiekiem, który od swego poczęcia w łonie Maryi, wzrastał i wrastał w ludzką społeczność. Sam wolny od grzechu żył pośród grzechem zniewolonych, aby nie tylko przywrócić im wolność, ale też, bycia wolnym ich nauczyć.

To właśnie jest ten moment, kiedy następuje otwarcie nowego etapu Jezusowej misji jako Mesjasza. On to wchodząc w wody Jordanu, prosi swojego krewnego, przyjaciela i największego z proroków, Jana Chrzciciela o chrzest. Jest jednocześnie otoczony grzesznikami, którzy różnili się od pozostałych uwikłanych w zło tym, że widzieli swój grzech i chcieli wykorzystać daną im przez Boga szansę, aby z nim zerwać. Jezus jednoczy się z grzesznikami przez wodę, która symbolizuje obmycie z grzechu. Woda, bez obecności Jezusa i Jego odkupieńczej Krwi, byłaby jedynie pustym znakiem i zewnętrznym wyrazem pobożnego życzenia. Dzięki Niemu woda chrztu nabrała wartości nie tylko wtedy w Jordanie, ale po wsze czasy, aż do skończenia świata.

Wtedy jedynie dwóch ludzi było tego świadomych – Jezus i Jan. Nad Jezusem otwarły się niebiosa i doświadczył w swej ludzkiej postaci zjednoczenia z pozostałymi Osobami Trójcy Przenajświętszej. Doświadcza zjednoczenia z Duchem Świętym, którego rzeczywistości ludzki język nie jest w stanie opisać. Dlatego Ewangelista, mówiąc o Jego zstąpieniu, używa jedynie porównania jak gołębica. Natomiast Ojciec Niebieski przemówił nie tylko do Syna, ale przede wszystkim przemawia do nas: Ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie.

To doświadczenie Nieba nad wodami Jordanu było niewątpliwie dla Jezusa bardzo ważne i można powiedzieć, stanowiło cudowne przygotowanie do zwycięskiego zderzenia na pustyni z tym, który jest władcą ciemności. Podobnego wsparcia dozna Jezus na Górze Przemieniania, przed modlitwą w Ogrodzie Oliwnym rozpoczynającą Jego mękę. Warto pamiętać o tym, że wsparcia z nieba są dawane każdemu na miarę napotykanych wyzwań i otwartości jego serca.

To doświadczenie nad wodami Jordanu było bardzo ważne dla Jana. Było potwierdzeniem Jego misji i jego relacji do Jezusa i do Jego dzieła. Jan wie, że to Jezus chrzcić będzie Duchem Świętym, i to ten właśnie Jego chrzest będzie dla grzeszników kluczem do nieba.

To doświadczenie nad wodami Jordanu wtedy jest ważne dla mnie dzisiaj. Stawiam sobie pytania:

- Czy mam świadomość, że będąc śmiertelnym grzesznikiem, przez fakt, że jestem ochrzczony, posiadam klucz do szczęśliwej wieczności?

- Czy był taki moment w moim życiu, że ucieszyłem się z tego, że rodzice dali mi klucz do nieba i pokazali, jak on działa?

- Co mam do powiedzenia tym, którzy nie rozumieją znaczenia tego klucza do Domu Ojca Niebieskiego?

Ks. Lucjan Bielas

Ogłoszenia duszpasterskie
Święto Chrztu Pańskiego - 08.01.2023 r.

1. Dzisiaj obchodzimy Święto Chrztu Pańskiego, które jest przypomnieniem chrztu Jezusa w Jordanie i zapowiedzią sakramentu chrztu. Kończy się liturgiczny okres Bożego Narodzenia, ale w tradycji trwa on dalej. Od jutra rozpoczyna się tzw. okres zwykły.
2. Msze św. w naszym kościele w czasie trwania „Kolędy”, do środy 25 stycznia, będą: od poniedziałku do piątku o godz. 07.00 rano, a w soboty o godz. 18.00.
3. W środę Nowenna do Matki Bożej Nieust. Pomocy, będzie po porannej Mszy św.
4. Dziękuję wiernym z ulicy Grota Roweckiego 201 i 203 i z Osiedla Grota, za sprzątanie kościoła oraz za ofiarę na kwiaty i na Mszę św., która za wszystkie rodziny i wiernych z tych ulic, będzie: we wtorek 10 stycznia o godz. 07.00 rano. Sprzątanie kościoła w nowym tygodniu, w sobotę 14 stycznia od godz. 09.00 rano, powierzamy wiernym z ulic: Włościańskiej, Ludowej i Działkowej.
5. Na stolikach jest prasa katolicka, świąteczne numery „Gościa Niedzielnego” i „Niedzieli”. Zachęcam gorąco do czytania!

Intencje mszy św. od 08 do 14 stycznia 2023 r.

Niedziela – Święto „Chrztu Pańskiego” - 08.01:

• godz. 07.30 - za: † Krystynę Wójcik – int. od uczestników pogrzebu.
• godz. 09.30 - za: † Janinę Konieczną z ok. 17 rocz. śm. - int. od córek z rodzinami, † Wiesława Przybysza – VIII Msza św. gregoriańska - int. od żony z rodziną.
• godz. 11.00 - za: Józefę Maj, o Bożą pomoc, opiekę i zdrowie – int. od córki z rodziną, † Annę i Włodzimierza Czerniak – int. od wnuków z rodzinami.
• godz. 12.30 - za: † Emilię Wojtasik – int. od wnuczki Renaty z mężem Mateuszem i prawnuczki Wiktorii.

Poniedziałek – 09.01:

• godz. 07.00 - za:

Wtorek – 10.01:

• godz. 07.00 - za: rodziny i wiernych z ulicy Grota Roweckiego 201, 203 i z Osiedla Grota.

Środa – 11.01:

• godz. 07.00 - za: † Wiesława Przybysza – XI Msza św. gregoriańska - int. od żony z rodziną.

Czwartek – 12.01:

• godz. 07.00 - za: † Ryszarda Figiel w 7 rocz. śm. - int. od córki Elżbiety z rodziną.

Piątek – 13.01:

• godz. 07.00 - za: † Wiesława Przybysza – XIII Msza św. gregoriańska - int. od żony z rodziną.

Sobota – 14.01:

• godz. 18.00 - za: † Witolda Gadomskiego – int. od rodziny Chruzików.

Zachować w sercu
(Lb 6,22-27; Ga 4,4-7; Łk 2,16-21)

Św. Łukasz w swej Ewangelii ukazuje Maryję jako wzorzec wierzącej. Krewna Jej, Elżbieta, witając Ją w progu swego domu, wyraziła to jasnym i krótkim zdaniem: „Błogosławiona jesteś, która uwierzyłaś" (zob. Łk 1, 45). Jej wiara umocniła się w cudownym dialogu podczas zwiastowania, kiedy to po raz pierwszy w dziejach ludzkości, człowiek został dopuszczony do zjednoczenia z Bogiem Trójjedynym, i to w takim stopniu, jaki tylko tu na ziemi, dla ludzkiej natury, jest możliwy.

Ta bliskość Boga w niczym nie naruszyła osobistej wolności Maryi. Cudowny dialog między Nią – człowiekiem a Ojcem Niebieskim w Duchu Świętym rozpoczęty w nazaretańskim domku, trwa, również po narodzeniu Syna Bożego. To właśnie tym fragmentem Ewangelii, w którym Maryja dopuszcza nas do tej nadzwyczajnej wymiany, między niebem a ziemią, która dokonywała się w głębi Jej serca, zaczynamy Nowy Rok 2023.

Nie zmarnujmy więc tego nadzwyczajnego zaszczytu, tego zaproszenia, do odwiedzenia serca Bogarodzicy. Jej to własne doświadczenia oraz opowiedziane przeżycia pasterzy, świadczące o głoszeniu radości Bożego Narodzenia już poza Świętą Rodziną, domagają się od Maryi, ludzkiej refleksji i świadomej decyzji. Ewangelista, zapewne pod jej dyktando, tak to ujął: Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu. Tak więc Jej serce było areną trzeźwej, rozumnej analizy usłyszanych słów, przeżytych wydarzeń oraz odkrycia w nich, zarówno woli Boga, jak i przestrzeni na swoją wolną i odpowiedzialną decyzję. Niewątpliwie bliskość Syna Bożego, choć niemowlęcia, daje Jej ogromne poczucie bezpieczeństwa w zderzeniu się z tym, co po ludzku Ją przerasta, daje Jej również, wewnętrzny pokój wobec tego, co po ludzku może napawać lękiem i niepewnością.

Dzisiaj jesteśmy wdzięczni Najświętszej Maryi Pannie, za tą odsłonę serca na tle tamtych wydarzeń. W Jej sercu jest nie tylko obecny Bóg, ale i ten, którego od Niego otrzymała za męża – jest Józef. To przecież od Niej wiemy, co działo się w jego sercu. I w nim, podobnie jak w sercu Maryi, rozgrywał się modlitewny dialog z Bogiem, owocem, którego były jego wolne i odpowiedzialne decyzje, dotycząca całej Rodziny.

Tak więc mamy doświadczenie Świętej Rodziny, która poprzez pokręcone i niebezpieczne wydarzenia ówczesnego świata, pragnącego za wszelką cenę zniewolić ludzi, jest prowadzona przez Boga, ale nie na przysłowiowym sznurku. To właśnie w tej NORMALNEJ RODZINIE jest miejsce dla Boga, dla nowego człowieka, przestrzeń na własny indywidualny rozwój, mądre odczytanie woli Bożej w sercu i w wydarzeniach, podjęcie osobistych decyzji i wspólnej odpowiedzialności. I tak parząc na Świętą Rodzinę w skali światowych dziejów, trudno odmówić jej zadziwiającej skuteczności.

Prosta obserwacja codzienności i własne doświadczenie uczy, że kiedy nie mamy czasu na modlitwę taką, jaką modliła się Maryja i nie wchodzimy w taki odpowiedzialny dialog z Bogiem, jaki prowadził Józef, w krótkim czasie stajemy się niewolnikami najpierw grzechu, a potem tych, których się najbardziej lękamy. Tym zaś, spośród nas, którzy to zrozumieją i zastosują, nikt nie będzie w stanie odebrać daru wolności i pokoju.

Jest to najważniejsze przesłanie kończące Stary, a otwierające Nowy Rok. Wpisuje się w nie swoim życiem i swoim przejściem do Domu Ojca Niebieskiego, Papież Senior, Benedykt XVI. Prawie wszystkie nasze rozważania są inspirowane jego duchowością, którą Bóg nam dał na nasze trudne czasy. Jestem przekonany, że otrzymaliśmy wielkiego wystawiennika u Bożego Tronu, a dla nas kapłanów jasny wzór do naśladowania.

Wieczny odpoczynek racz Mu dać Panie!

Ks. Lucjan Bielas