Troska duszpasterska o chorych
duszpasterskiej praktyce istnieją trzy formy troski Kościoła o chorych:
- Komunia Święta chorych,
- Namaszczenie chorych,
- Wiatyk jako ostatnia Komunia Święta udzielana choremu.
- Sakramentalna łaska umocnienia, pokoju i odwagi w stanie choroby lub w podeszłym wieku,
- Udzielanie daru głębszego zjednoczenia z męką Chrystusa (KKK 1520, 1521),
- Odnowienie ufności i wiary w Boga,
- Umacnianie przeciw pokusom złego ducha, pokusie zniechęcenia i trwogi przed śmiercią,
- Uzdrowienie duszy i ciała, jeśli taka jest wola Boża” (SIIISG 727).
Sakramentu tego udziela się wiernemu, któremu zaczyna grozić niebezpieczeństwo śmierci z powodu choroby lub starości. Można ten sakrament powtórnie udzielić, jeśli chory po wyzdrowieniu znowu ciężko zachorował, lub w czasie trwania tej samej choroby jego stan się pogorszył. Jest rzeczą stosowną przyjąć namaszczenie chorych przed trudną operacją. Nie udziela się sakramentu chorych osobom zmarłym.
Namaszczenie jest sakramentem chorych, natomiast Wiatyk jest sakramentem tych, którym grozi prawdziwie niebezpieczeństwo śmierci – bez względu na przyczynę. Do przyjęcia wiatyku zobowiązani są wszyscy ochrzczeni, którzy mogą przyjąć Komunię Świętą. Komunia Święta w formie wiatyku jest szczególnym znakiem uczestnictwa w tajemnicy śmierci Chrystusa i Jego przejścia do Ojca.
W naszej wspólnocie parafialnej odwiedziny chorych odbywają się w pierwszy piątek miesiąca w godzinach przedpołudniowych.
Jeżeli okoliczności za tym przemawiają można kapłana z posługą poprosić w każdym czasie.